Już trzeci raz, po Ameryce Północnej (Folkestone 1933) i Ameryce Południowej (Buenos Aires 1939), Olimpiada została zorganizowana poza Europą, ale po raz pierwszy w Azji. Miało to też swój symbol, bowiem Azję uważano za kolebkę szachów. Egzotyczne miejsce Olimpiady, szeroko zakrojona akcja propagandowa na całym świecie zrobiły swoje i w Tel Awiwie padł nowy rekord frekwencji. Przyjechały reprezentacje pięćdziesięciu krajów, udział wzięło 294 zawodników, w tym 31 arcymistrzów i 40 mistrzów międzynarodowych. Rozegrano 1818 partii, zamiast 1820, bowiem dwie oddano walkowerem. W każdym razie liczba rozegranych pojedynków „niebezpiecznie” zbliżyła się do 2000!
Ebook można kupić w księgarni: VIRTUALO
Na posiedzeniu Polskiego Związku Szachowego, nominowano na kierownika ekipy olimpijskiej K. Kryńskiego, zaś kapitanem został Andrzej Filipowicz. Na podstawie wyników mistrzostw Polski wytypowano kadrę olimpijską, a o powołaniu do drużyny, dodatkowo zadecydował rezultat w międzynarodowym turnieju w Polanicy, jaki odbył się w dniach 9 – 27 sierpnia 1964 roku.
Autor wykorzystał bogate źródła, w tym niezwykle cenne sprawozdania i komentarze z tamtych lat, m.in.: A. Filipowicza, W. Litmanowicza czy I. Bondarewskiego. Wzorem poprzednich części, oprócz bardzo szczegółowych opisów wyników rund, analiz pozycji na szachownicach i zmian kolejności w tabeli, znajdziemy w książce biografie wielu wybitnych, ale i mniej znanych zawodników, którzy zapisali się swoim uczestnictwem na kartach historii. Wspomnienie w Wielkiej Księdze Olimpiad Szachowych o dokonaniach tych mniej znanych graczy, może być jedynym szachowym śladem jaki po sobie pozostawili.
